لوری، لوری،. اوه لوری! (این سه کلمه رو با یک حس تحسین بیش از حد بخوانید!)
یک نفر بشر بی نظیر، به شدت دوست داشتنی و شدیدا قابل احترام!
روز دومی بود که در محل کارم حاضر میشدم و اون روز بجای سر کار باید می رفتیم به یک مجمع سالانه ی اعضای شرکت در محلی خارج از اداره.
یک جور گردهمایی عمومی برای کارکنان و محل ارایه ی گزارش سالیانه ی پیشرفتهای شرکت در پروژه های مختلف توسط مدیران برنامه ها و در انتها تشکر و سخنان پایانی رییس اصلی شرکت که همان آقای دکتر (قسمت شارلوت رو بخوانید!) بود.
صحبتهای آقای رییس کل که با افتخار به اتمام رسید و همینطور مفتخرانه از کارمندان پرسید که اگر سوالی یا نکته ای دارند، بیان کنند، لوری رو به آقای رییس گفت: خوب البته واضح و مبرهن هست! که شما تمام این افتخارات رو مرهون ارتباطاتتون در بدنه ی تصمیم گیری مدیران محلی هستید و تسهیلاتی که اونها برای شما قایل شدند و اعتباراتی که بهتون تخصیص دادند! برنامه ی شما برای ادامه ی روند کار فعلی شرکت و گسترش پروژه ها با توجه به محدودیت در پیش روی بودجه ها چیست؟
و البته شما میتونید درجه ی بهت و حیرت من تازه وارد رو از شنیدن این جملات و کلمات تصور کنید! و البته که هیچ کس، تاکید میکنم هیچ کس! حتی همون رییس کل نمیتونه به لوری بگه بالای چشمش ابرو هست! چرا؟ و لوری کی هست و اینهمه جسارت و شجاعت رو از کجا آورده؟
یک خانم بسیار لاغر و ظریف بلوند کانادایی که سر تا پاش کلا شاید 50 کیلوگرم هم نمیشه! :)
لوری تنها کسی هست که در شرکت ما همیشه به استثنای روزهایی که اول صبح جلسه ی خارج از محل اداره داره، راس ساعت 7 صبح سر کار حاضر هست! و البته با احتساب ساعات کاری (هشت ساعت در روز) میتونه ساعت 3 عصر بره خونه اما غالبا تا ساعت 4 یا 5 سر کار هست و یک ریز در جلسات مختلف شرکت میکنه و با حضور راهگشاش، بیشتر جلسات رو هدایت میکنه و راهبردهای حل مساله اش استثنایی هستند. همیشه هر جای پروژه گیر میکنند، چاره اشون تکیه کردن به لوری و رای و نظر می او هست و این میان لوری معنای مجسم یک رهبر هست و نه رییس!
شجاعت پذیرفتن بزرگترین ریسکهای کاری و شروع پروژه ای رو تماما با مسوولیت خودش به عنوان مدیر و حامی مالی اش (از طرف شرکت ما- اما با رهبری یک تنه اش) در مقابل شرکای خارج از محل کار که همگی غولهای عظیمی! در حیطه ی خودشان هستند؛ و همینطور وزارت بهداشت، داره.
در کنار همه ی این توانمندیهای بی نظیر کاری، معلومات عالی و تجربه ی کاری بی نظیرش، بسیار فروتن و متواضع هست. اکثرا وقتی میاد سر کار، یه چیزی دستش هست که برای بقیه آورده، از دونات یا قهوه گرفته تا شیرینی یا بستنی!
با همه به راحتی خوش و بش میکنه و گاهی سر جلسات اونقدر بلند بلند میخنده که صداش از پشت در بسته ی اتاق جلسه تا ته شرکت میرسه!
به نظر من، لوری تجلی یک روح آزاد و مطمین به خود و کارکشته است.
روحی بزرگ و راهگشا که دنیا بهش به شدت نیاز داره!
درباره این سایت